De geschiedenis van de kaars

De Kaars als lichtbron
Voordat gas en elektriciteit als energiebron algemeen goed werden, vormden kaarsen hoofdzakelijk de enig lichtbron in huis. Hoewel tegenwoordig niet langer een noodzaak, kiezen vele mensen nu nog steeds graag voor kaarsen, niet alleen om hun decoratieve eigenschappen, maar ook vanwege hun bijzondere aantrekkingskracht. Kaarsen kunnen de sfeer van een kamer totaal veranderen en ons met hun betoverende vlammenspel en schoonheid bijwijze van spreken hypnotiseren.


Waar komt het woord Kaars vandaan
Het woord 'kaars' komt oorspronkelijk van het Latijnse woord charta (papyrus) en het Engels woord 'candle' komt van het Latijnse candere, wat flakkeren of schitteren betekent. Een ding is zeker en flakkeren deden die oude kaarsen zeker!


Kaarsen en techniek
Als we vandaag de dag naar de grote verscheidenheid aan kaarsen kijken - van elegante gotische kaarseb tot veelkleurige kaarsen in allerlei vormen en maten - kunnen we ons nauwelijks voorstellen dat de oude Egyptenaren rond 3000 v.Chr. al kaarsen gebruikten. De kaars van toen vertoonde echter weinig overeenkomsten met de kaarsen van nu.

Deze vroegere kaarsen leken meer op brandende fakkels.In het begin werden kaarsen gemaakt door biezen, een soort rietplant, te dopen in talk, een soort dierlijk vet, dat als het wordt aangestoken een zwarte rook en een vreselijke stank verpsreidt.

Hoewel de Romeinen ook talkfakkels gebruikten, ontwikkelden ze tevens de eerste kaarsen met kaarsenpitten. Deze werden hoofdzakelijk aangetroffen in tempels en op andere vereringsplaatsen. Daarnaast gebruikten de rijkere deze kaarsen al voor huishoudelijke doeleinden.

De eerder gebruikte kaarsen gemaakt van talk waren rokerig en van geur erg scherp en brandden slecht, dus boekte men in de Middeleeuwen enorme vooruitgang toen men kaarsen ging maken van (bijen)was. Waskaarsen branden rustig en laten geen vreemde geuren achter. Het vervaardigen van deze kaarsen was echter in het begin erg arbeidsintensief, waardoor de kaarsen veel te duur werden en alleen de rijken deze kaarsen konden betalen.

Daarnaast werd een betere kwaliteit kaars gemaakt van bijenwas, maar alleen welgestelden en kerken konden zich deze kaarsen veroorloven. Pas halverwege de negentiende eeuw raakte door de ontwikkeling van stearine - een chemische samenstelling, oorspronkelijk gemaakt van gezuiverd vet - een andere techniek in gebruik, met als resultaat geurvrije kaarsen die langer brandden.


Kaarsen kunnen gevaarlijk zijn
Ten slotte nog een waarschuwing: Kaarsen kunnen gevaarlijk zijn. Zet een kaars altijd eerst goed vast in een houder of op een vlakke ondergrond voordat u de kaars aansteekt. Een kandelaar moet zich op een veilige afstand bevinden van alles wat brandbaar is. Dit geldt uiteraard ook voor een kaars op een plateau.
Is het een decoratieve kaarshouder in bijvoorbeeld een droogbloemstuk of een van papier-maché, doof de kaars dan als hij op enkele centimeters van de houder is om brand te voorkomen.